Duch Święty jako Osoba, Ożywiciel i Uświęciciel

KONFERENCJA TRZECIA

I. Boska Osoba
Duch Święty jest trzecią Osobą Boską. Osobą najbardziej ukrytą, ale pełną dynamizmu i życia. On nie ma widzialnej postaci, jaką przyjął Syn Boży lub jak wyobrażamy sobie Bo-ga Ojca. Jego próbujemy przybliżyć sobie przez symbole: ogień, wodę, gołębicę, wiatr. I choć te symbole miały nam przybliżać Ducha Świętego, często nam Go przysłaniają i nie-jednokrotnie dochodzi do zbytnich uproszczeń w codziennym myśleniu i mówieniu np.: Duch Święty to gołębica. A On przecież nie jest, ani ptakiem, ani wiatrem, ani ogniem. Wiemy, że jest Bogiem. Wiemy, że jest Osobą, ale trudno nam Go sobie przybliżyć, potraktować ciepło, bo nie możemy Go pojąć, nie możemy Go sobie wyobrazić.
A On choć nie ma zewnętrznie postaci Osoby, wewnętrznie ma wszystkie jej cechy. Każda osoba ma swoją tożsamość, na którą składają się jej wewnętrzne, typowe dla niej cechy. Lecz osoba jest również ukierunkowana na zewnątrz. Pragnie kochać i przekazywać siebie innym.
Duch Święty w Trójcy Świętej jest tą Osobą, która łączy Ojca i Syna, jest ich wspólną miłością.

Dawca życia i Ożywiciel

MEDYTACJA PIERWSZA

Duchu Święty, trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, Ty jesteś Dawcą naszego życia. Podczas stwarzania świata, Ty unosiłeś się nad wodami (por. Rdz 1, 2). Byłeś razem z Ojcem i Synem, gdy powoływali do istnienia kosmos i ziemię, rośliny i zwierzęta. Gdy w końcu został ulepiony człowiek z prochu ziemi, Stworzyciel tchnął w niego swoje tchnienie życia. Duchu, Ty mieszkasz w głębinach naszego istnienia i dajesz nam to życie.
Życie to dar podstawowy, bez niego nie moglibyśmy istnieć. Ty Duchu, jako Bóg posiadasz Istnienie od zawsze i na zawsze, ono należy do Twojej Istoty. My jesteśmy jedynie stworzeniem i otrzymaliśmy od Ciebie życie jako pierwotny dar. Tak często nie potrafimy tego docenić oraz szanować życia swojego i innych.
Duchu Święty, Ty biorąc z pełni życia Bożego, obdarzasz każdego człowieka trzema wymiarami życia: biologicznym, psychicznym i duchowym. Każda w tych przestrzeni wymaga troski, szacunku i współpracy z Tobą. Jednak tak często w dzisiejszym świecie inni ludzie chcą decydować o biologicznym życiu poszczególnych jednostek, przez stosowanie anty-koncepcji, aborcji, praktyki in vitro, eutanazji i innych manipulacji na ludzkim ciele. A św. Paweł przypomina nam: „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego…” (1 Kor 6, 19). Pragniemy Ci Duchu podziękować za biologiczne życie każdego człowieka, przeprosić za wszelkie manipulacje i zamachy na nie, a jednocześnie prosić Cię, byś pomagał nam szanować i troszczyć się o każde życie ludzkie, Twój niezasłużony dar, od chwili poczęcia, aż do naturalnej śmierci.

Świętość pociągająca blaskiem

MEDYTACJA DRUGA

Duchu Świętości, Ty będąc doskonały sam w sobie i sam z siebie, pragniesz zaprosić każdego człowieka, stworzonego na Boży obraz i podobieństwo, do świętości, czyli jak największej doskonałości.
Dziękujemy Ci za to zaproszenie i za wszelkie dary i środki, które mają nam w tym pomóc. Wiemy, że Ty ze swej strony hojnie nas obdarowujesz, ale oczekujesz również na zaangażowanie i współpracę ze strony człowieka, chcesz by on do Twojej łaski dołożył swój wysiłek.
Ogromnym darem nadprzyrodzonym, który otrzymuje-my w chwili chrztu świętego, jest łaska uświęcająca, która wszczepia nas w życie Trójjedynego. Po zmazaniu grzechu pierworodnego, ona daje nam już świętość w zarodku, ale przed nami jeszcze całe życie, w którym tę łaskę trzeba podtrzymywać, chronić, aktualizować i starać się, by wydała stałe dyspozycje, zwane cnotami. Innymi darami darmo nam danymi, są wlane cnoty teologalne: wiara, nadzieja i miłość. To dzięki nim możemy nawiązać bezpośredni kontakt z Bogiem. Wiemy jednak, że są nam one dane również w zarodku, naszym zaś zadaniem jest rozwijać je.

Miłość obdarzająca jednością i płodnością

MEDYTACJA TRZECIA

Duchu Święty, trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, twym najpiękniejszym imieniem jest Miłość! Za św. Pawłem powtarzamy, że „…miłość Boża rozlana jest w sercach na-szych przez Ducha Świętego…” (Rz 5, 5). Korzystając z re-fleksji św. Augustyna świadczymy, że Duch Święty jest wzajemną Miłością i więzią jedność między Ojcem i Synem w komunii Trójcy (por. św. Augustyn, De Trinitate, XV). Wraz ze św. Tomaszem z Akwinu potwierdzamy, że „Ojciec i Syn miłują siebie i nas Duchem Świętym” (Św. Tomasz, Summa Theol, I, q 37, a.278).
Duchu Święty jesteś więc Miłością, która pochodzi od Ojca i Syna i jednoczy ich i nas między sobą. Ty jesteś Miłością – Osobą, Miłością – Darem. A miłość pragnie się udzie-lać, rozlewać, rozdawać. Jest, jak słońce, które promieniuje i rozlewa swe ciepło i światło bezinteresownie. Słońce rozdaje się za darmo, ale gdy dotyka swymi promieniami rzeczy, osoby, przestrzenie czyni je innymi, przemienionymi, podobnymi do siebie, pełnymi światła i ciepła. Ty, Duchu Miłości również rozlewasz się poza siebie i pragniesz obdarzać szczęściem swej czułej obecności innych. Wiemy, że na stałe obdarzasz ciepłem swej miłości Ojca i Syna. Ale w podobnej jedności pragniesz trwać z każdym człowiekiem stworzonym na Boży obraz i podobieństwo.

Dobro pełne pokoju i radości

MEDYTACJA CZWARTA

Duchu łagodności uwielbiamy Cię i dziękujemy Ci za to, że przelewasz Boską dobroć w ludzkie serca i nakłaniasz nas od wewnątrz, abyśmy czynili dobro sobie, bliźnim i całemu światu. My, Twoje stworzenia, mamy naturalną skłonność dawania dobra i przyjmowania go. Ale jest to skłonność ograniczona. Najczęściej dotyczy naszej rodziny, przyjaciół, znajomych. Często jest to dobroć wymienna, daję coś bo już otrzymałem albo spodziewam się otrzymać. Szybko zaczyna nam tej dobroci brakować, gdy okazuje się, że oczekują jej od nas obcy ludzie i to często niemili, odrażający, uzależnieni. Wtedy nasza natura kapituluje, odwraca się i ucieka.
I wtedy w sposób szczególny potrzebujemy Ciebie, „bo Ty sprawiasz, że słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i Ty zsyłasz deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (por. Mt 5, 45), bo Ty nie czynisz różnic między osobami, widząc w nich swoje dzieci i przyszłych mieszkańców Królestwa Niebieskiego. Udziel nam Duchu takiego spojrzenia i serca tak dobrego, by miłosiernie potrafiło pochylić się nad każ-dym człowiekiem. Nie oceniając, nie osądzając, nie okazując niechęci, lecz widząc w każdym Twój obraz i podobieństwo, nawet gdy przykrywa go ogromna warstwa zła.
Duchu dobroci i łaskawości, Ty troszczysz się o wszystkich ludzi i pragniesz z nich uczynić wielką rodzinę, gdzie każdy będzie służył drugiemu. Dlatego udzielasz nam swoich charyzmatów zwyczajnych i nadzwyczajnych, najczęściej obdarzasz nas predyspozycjami do zwykłych, codziennych zadań i posług. Dajesz nam zdolność rozeznawania naszych talentów, predyspozycji, powołań i podjęcia z nimi czynnej współpracy.